De dag van de eerste persconferentie zal ik nooit meer vergeten, het was mijn 2^e dag op de Backoffice van het ss Rotterdam. Terwijl ik nog werd ingewerkt begon het feestje met de annuleringen al, zo wist ik hoe ik een annulering moest behandelen maar om een reservering te maken moest ik de gast toch doorverbinden met een collega. Ook kreeg ik gelijk boze mensen aan de telefoon, gelukkig weet ik door mijn opleiding hoe je daar mee om moet gaan en werd dat geen punt.

Op een gegeven moment werden alle stages en 4 uurscontracten niet of zo weinig mogelijk ingezet en toen het ss Rotterdam echt dicht ging heb ik een tijdje in de supermarkt gewerkt om rond te blijven komen. Ook ben ik mezelf verder gaan scholen in gastvrijheid en etiquette, dit omdat zelfs in een crisis ik zelfontwikkeling belangrijk vind.

Op een gegeven moment kreeg ik de kans om mijn werk te mogen uitoefenen op Terschelling, natuurlijk greep ik deze kans direct aan. eenmaal daar begonnen natuurlijk niet meer weg te slaan van de tafels. Het maken van de unieke beleving voor de gast en net dat extraatje te kunnen doen is geweldig. Ondertussen ben ik daar al 3 maanden aan het werk met veel plezier.

Het werk op dit moment is natuurlijk wel met de nodige “nieuwe” regeltjes die we op dit moment wel kunnen dromen. De 1,5 meter regel, 30 personen max in een ruimte, handen desinfecteren enz. we kennen ze allemaal om te zorgen dat we open kunnen blijven en aan het werk te blijven. Toen iedereen een mondkapje op moest werd de sfeer toch anders, je hoort gasten minder goed en de grappen met gezichtsuitdrukking kan je wel inpakken. Ondanks de maatregelen hebben we toch een hele drukke en lang hoogseizoen achter de rug op Terschelling. Het leukste vind ik dat ik veel collega’s van andere hotels heb mogen leren kennen en met ze heb mogen samen werken.

Omdat je op een andere werkplek werkt en er een aantal dingen anders gaan of andere werkprocessen heeft blijf je jezelf ontwikkelen maar leren we ook van elkaar. Wat ik ook fijn vond is dat je een band opbouwt met de gast omdat deze langer verblijft in het hotel dan op het ss Rotterdam.

Toch is het ook wel fijn om weer even een weekje thuis te zijn, tegen de gasten zeg ik meestal dat de planten ook dorst beginnen te krijgen en daarom naar huis moet. Eenmaal thuis is het dan toch wennen, je moet ineens weer gaan koken, afwassen enz.

Nu het “laagseizoen” er weer aankomt en we midden in een 2^e golf zitten heb ik er toch vertrouwen in dat voor hoelang het nog duurt de gasten die we mogen ontvangen een geweldig verblijf kunnen bieden. Hoe minder gasten hoe meer aandacht je ze kan geven en probeer net dat extra stapje te zetten voor de gast. Zo blijft jou werk leuk en het verblijf nog voor de gast fantastisch.

Kevin Ramlal